✍️ رهیافت جنوب/ ذبیح الله ابرکار

سوره مبارکه آل عمران آیه 
وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ
(ای پیامبر!) هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند، و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.
سوره مبارکه آل عمران آیه 

وقتی که هجمه ها و شرارت ها به پیامبر مهر و رحمت فزونی گرفت و در جنگ احد عزیزان پیامبر در راه مجاهدت خداوند به شهادت رسیدند منافقین شهیدان را مرده صدا میزدند که آیه فوق نازل می شود و نام و یاد شهدا را همسنگ هستی ابدیت ثبت میکند و آنان را زنده هایی هستند که در کنار خدای خود روزی داده میشوند. آری زمان در کوران های خود درد و زخم هایی به فراسوی رنج انسانها در بطن خود تحمیل میکند. واین انسان تنهاست که باید در این وادی هراسناک سوی معنا جویی وهدفی والا ومقدس پناه جویی کند .ابر انسان هایی که خود را به زمان تحمیل میکنند ونامشان را شاهانه وجاودانه در لوح شیرین و زرین تاریخ حک میکنند.نامشان شهید،که خودرا به تمام دوران ها تحمیل کرده اند.گواهانی که طناب پوسیده واسارت تن را پاره وروح خودرا از گرداب های ضلالت رسته وسوی آنسوی رهسپار حقیقت شده اند. شهید نوروزی هایی که قلم وحب و شور وفهم اجازه میدهد نامی که خداوند در کلام خود در وصف اصحاب کهف گفته جوانمردان، بگویم جوانمرد،جوانمردی که  تربیت و پرورش یافته خاک پاک و سرزمین پینه بسته حوادث دوران ها یعنی بهمئی است.
او وامثال او حجم تمام تنهایی بشریت را در برابر حق به پشت کشیده اند و قدیسان و زنده شده هایی هستند که جاوید تمام اعصار هستند.
وبرای این انسان بی ماوای امروز، اسارت شده و گم کرده معنا،یک شبه سالکان چراغ هدایتی هستند که ثروت حقیقی وروح پاک خودرا نثار راه طریقتِ حقیقت کرده اند .
وتشجیع کنندگانی هستند برای کالبد جهان هستی انسانیت  وانتقال دهنده ارزش های والای حریت و حلاج گونه رفتن پای دار و دیدن《آن》 عرفانی که گوی را از ساکنان اهل خاک ربوده اند.
نامت جاویدان جوانمرد شهید .......