به گزارش پایگاه خبری رهیافت جنوب، گفتگویی را با نواب نیک بین دبیر انجمن شاهنامه خوانی شهرستان بهمئی ترتیب دادیم تا از حال و هوا و شرایط این انجمن و روند آن در شهرستان باخبر شویم.

این گفتگو به شرح ذیل است: 

1.تاسیس انجمن در چه تاریخی بود و چه برنامه های در این مدت داشتید؟؟سپاس از فرصتی که در اختیار بنده قرار دادید.کوتاه پاسخ می دهم، تابستان دو سال پیش.55 نشست هفتگی،چهار برنامه جامع در سالن ارشاد با انجمن های همجوار،همکاری با انجمن های بهبهان،رامهرمز،گچساران و این اواخر هم با دهدشت،ارتباط با نهاد های آموزشی و فرهنگی همچون آموزش و پرورش،کتابخانه و کانون پرورش فکری.

2.هدفتان از اجرای برنامه های شاهنامه شناسی چیست؟ انجمن را چقدر در یک جامعه تاثیرگزار می دانید؟

پیشتر هم نگاشته ام که هیچ اثر هنری جز تعلیم و تفنن نیست. بخش زیادی از هدف انجمن و هر انجمن مدنی و ادبی تعلیم اخلاقیات است و امروزه که جهان جوی متعفن از رذائل است و هرکس در جیب خود کینه ای پنهان دارد با تکیه بر یک اثر هنری و ادبی کلاسیک میتوان با اخلاق زلال این جوب را تنقیح کرد. هدف دیگر تفنن است.به اعتقاد بنده که از استادی سترگ وام گرفته شده است ارجحیت نگاه فرمی بر محتوایی است البته اگر افلاطونی تقریر کنیم فرم و محتوا تفکیک پذیر نیستند اما در فرایند اجرای برنامه ها میتوان بر فرم تاکید بیشتری کرد و لذت بیشتری از شاهنامه برد.

3.مخاطبتان در این دو سال چگونه بود؟ریزش مخاطب هم داشتید؟

بی پرده بگویم ریزش مخاطب چشمگیر بود.دلایل فروان اند از تغییر مکان نشست ها تا عاری از درد بودن دانش آموختگان ادبیات تا....... اما دلیل اصلی چیز دیگری است، چون مخاطب خوبی داشتیم اما حفظ نشد. اگر چیزی را از بیرون بنگرید چون ماهیت و ذات آن ناشناخته است ساده می پندارید ولی هنگام پا نهادن می بینید دالانی است تو در تو و رازآلود که قوت جان میخواهد و سودای دل که می باید ذره ذره بشکافی تا آفتاب میانش ببینید که شوربختانه عموم جامعه سادگی بیرون را بر سعادت درون مقدم می دانند و حوصله ی تفکر پیچیده نیست. بنابراین مخاطبان نشان دادند پهلوان این گود نیستند.

4.نگاه شخصی خودتان به شاهنامه چگونه است؟

استاد خالقی مطلق می گوید: (شاهنامه کتاب نیست کتاب خانه است، بزرگ نمایی نیست، اگر این طفل ناآزموده بگوید شاهنامه مکتب است با چندین حجره از کتاب های قطور.)

بنابراین روا نیست کسی بخواهد شاهنامه را تعریف و توصیف کند ، چرا که کوتاهی در ابراز واژگان و تعبیرات و توصیفات پیش می آید و گویی خنجری بر پهلوی تاریخ خونین وارد کردید و زخمی بر زخم. اما نظر شخصی ام را با تلویح می نگارم: شاهنامه صدای غرش شیری تنها در بیشه است که بر شاخه ای خشکیده،جغد پیر شب خبر از شبیخون گله ی گرگ ها می دهد و در بالای درختان پیر کسالت، کرکسانی کریه به انتظارند تا صدای اصیل ترین یادگار تاریخ این قوم را به سکوتی خوفناک مبدل کنند و نمی دانند شیر شیر می ماند و.......

5.به چه میزان توانستید از ریش سفیدان و ملا مکتبی های کهنه کار در انجمن استفاده کنید؟

تحقیقاتی که انجام دادیم نشان از پرباری شاهنامه در تاریخ صد و اندی ساله ایل بهمئی دارد و آخرین نسل آن توان آمدن به جلسه را ندارند و شوربختانه شکاف بزرگی میان نسل آخر این مکتب ها و نسل های امروزی است به طوری که انگار در پنجاه سال اخیر هیچ اثری از شاهنامه در میان نبود یا حداقل برای ما گمنام هستند که سبب شده است ما با دوربین مان به خانه های این افراد برویم.

6. بازخوردی از ناحیه دستگاه های امنیتی داشتید؟

به هیچ عنوان. رفتار کامل معقول و معمولی با انجمن بود. هیچ گونه منعی در کار نبود. سعی انجمن هم بر نیت پاک و سالم بود.

7.حرف آخر: شاهنامه بخوانیم تا شاهانه زندگی کنیم، شاهانه به صفت نه به اسم. این شعار همیشگی من است. شاهنامه در یک تعریف مدرن، فیلمی است با یک سکانس رنگی از تاریخ سیاه و سفید ما، حکایتی متنوع از آمال و آلام جاودانه یک قوم. با مرگ رستم شب قبای سیاهش را می پراکند و با طبل و تمبک بیژن و منیژه به پایکوبی برمیخیزی با شغاد شرم می کنی و با سیاوش شعف.

مجال جهت توضیحات شاهنامه کوتاه بود و البته لازم هم نبود هدف بنده هم رساندن پیام بود.

از این پس نمیرم که من زنده ام/که تخم سخن را پراگنده ام/ هر آنکس که دارد هش و رای و دین/ پس از مرگ بر من کند آفرین           حکیم فردوسی

نمونه ای از فعالیتهای انجمن را ببینید: